Last story.....

Hallo Vrienden!
Het is al weer een tijdje geleden dat we het nieuwe jaar ingeknald hebben maar de laatste weken in de stad had ik niet snel genoeg internet om mijn verhaal te plaatsen. Verwacht niet te veel van de laatste verhalen ik heb veel gezien en gedaan de laatste weken maar het lukt me niet helemaal om het mooi te omschrijven.

Na trip rijden we over de hoge brug waarbij een adembenemend uitzicht over de stad te zien is het is 29 december maar boven de stad schittert het van het vele vuurwerk. 3 dagen lang Is het hier geoorloofd om àf te knallen wat je wilt,en dat hebben we gemerkt. Ik lig lekker te slapen in de veel te kleine kamer in ons hostel en word snachts om 3 uur opgeschrikt door een 1000 klapper die onder ons raam word afgestoken, het is 29 dec, maar het schijnt normaal te zijn. De dag zelf lopen we over straat in hartje Paramaribo. Ik loop op slippers maar moet soms af en toe zoeken naar mijn voeten. De straten lijken wel een zee van vuurwerk afval, blikken en flesjes bier alles alles word op de straat gegooid. Het enige wat ik zie is een massa feest vierende mensen, harde muziek en ik voel de hitte. Na een uur heb ik het wel weer gezien. Om kwart voor 12 snachts koop ik een fles champagne waar precies om 12 uur de kurk uit knalt! 2013 is begonnen, maar waar is nu het vuurwerk!? Het enige wat zich na 12 uur middernacht afspeelt is muziek in de boxen. Vuurwerk word allemaal voor die tijd afgestoken, toch net even wat anders dan in Holland.

Ik tel niet af maak kijk terug op de hoeveelheid mooie dagen die ik al gehad heb! Dit zal waarschijnlijk een van de laatste verhalen zijn, daarna zit er avontuur er alweer op! 4 dagen voor mijn vertrek naar Nederland heb ik al mijn energie er nog even uit kunnen fietsen tijdens een super gave mountainbike tour! gekleed in een sexy strak zittend broekje en een fel geel t-shirt.

Leguanen schieten weg onder rotsen, en gekleurde vogels glijden door de lucht. Een verzengende hitte. 37 graden Celsius, 40 misschien.
De terreinbanden van onze Trek-mountainbikes met 24 versnellingen zoeken hun weg over de rotsbodem van de jungle van Suriname. Zand, stenen, grind, en bouxiet, zover je kunt kijken. Je hebt ze allemaal nodig, die 24 versnellingen.
In dit land, droog en onherbergzaam waant zich men normaal alleen per jeep of andere stoere terreinwagen. Je ziet niemand wandelen, laat staan fietsen. Je moet wel gek zijn om in dit land, bij dit weer, onder deze zon, te gaan mountainbiken.Knettergek, ja en dat moet je ook wel een beetje zijn om avontuur als deze aan te gaan!

"Veel mensen denken inderdaad dat er een steekje bij je los is als je in suriname gaat mountainbiken", zo beaamt onze gids Erol dat ook.
De eerste dag is een inkomertje we fietsen wat kleine hellingen over een vlakke bouxietweg en slapen in hangmatten op een strand. `S avonds bij het kampvuur hakken we kokosnoten open en mixen we de kokosmelk met Surinaamse rum voor een look-a-like Pina Colada cocktail. We gaan vroeg slagen want dag 2 word een zware klim, er staat 40Km op het programma. We fietsen door de jungle en mijn benen verzuren af en toe bij de stijle hellingen. Eenmaal boven gaan de remmen los en word er focus verwacht. Naar beneden racen is niet iets wat je met je ogen dicht doet. Slalommen om de kuilen en losliggende stenen is de uitdaging van het naar beneden racen, geeft een enorme kick! Ik ben nu eenmaal een waaghals en kan het niet laten om mijn remmen volledig los te laten, hoe harder hoe beter! De 2e dag zit er op en voldaan lig ik in mijn hangmat, een koude bedoeling,, brrrrr! De e en laatste dag fietsen leek een makkie maar ook vandaag veel stijle hellingen. Ik heb me lekker moe gefietst, en ik hoop dat de moeheid er nog een dagje in blijft zitten. Het is vandaag 14 januari en morgen vliegen we. De dag van vertrek is raar. Ik loop over straat met de gedachte dit is echt de laatste keer....
Maar als ik dan aan thuis denk dan kriebelt het ook wel weer heel erg om naar huis te gaan, en zo snel mogelijk!

Vandaag is het alweer 23 januari en ik ben alweer 1 week in het koude Nederland. Een enorm warm welkom op Schiphol door ouders, broers, zus opa en oma zorgde voor vreugde tranen. Wat was ik blij dat ik na een lange reis met wat uurtjes vertraging eindelijk op Nederlandse bodem stond!
Nu ben ik weer in het koude Nederland. Iedereen vraagt aan me: 'Heb je het ook koud' Antwoord: Ja natuurlijk! Het is een verschil van 40 graden, ik moet nog steeds wennen aan die snijdende kou als ik op de fiets zit, maar het zal vast een keer wennen.

Op dit moment ben ik echt een beetje overdonderd door het drukke en snelle Nederland, ik kan veel dingen die hier gebeuren nog niet echt plaatsen en kan me boos maken over het gezeur van de Nederlanders waar het alleen maar over geld gaat. Gelukkig heb ik nog lekker 2 weken vakantie nu in Nederland, even een tijdje bijkomen.....wennen aan het HIER en NU. Dit was mijn laatste verhaal, de echte verhalen komen wel als ik u/jou als lezer live weer zie. Dit was het voor nu. Ik heb in mijn hoofd om meer van de wereld te zien en te ontdekken, dus wie weet kunt u/je hier over een tijd nieuwe avonturen lezen....

Ik wil iedereen via deze weg ook bedanken voor alle lieve leuke en warme berichtjes die ik tijdens de periode heb gekregen dat ik in Suriname zat. En natuurlijk ook bedankt voor de berichtjes die ik kreeg nadat ik was geland op Nederlandse bodem, die deden me goed! tot ziens!

Liefs Gerdien

Ps. ook staan er bij de laatste 4 reisverslagen nieuwe foto`s ik kon de eindelijk laden!